Should I stay or should I go now

Παίρνεις τη ζυγαριά, τα βάζεις απο τη μια, τα βάζεις κι απο την άλλη, άκρη δε βρίσκεις. Κατάσταση "ποιός στ' αλήθεια είμαι γω και που πάω" και πάλι, πάνω που έλεγες οτι καλά είμαστε εδώ. Και δηλαδή, όταν όλοι σου λένε φύγε, εσύ γιατί μένεις; Θα μου πεις, οι άλλοι θα διαλέξουν για σένα; Όχι, αλλά, να, ξέρεις, with a little help from my friend κλπ.

Είναι ισχυρό επιχείρημα το "σε λίγο σίγουρα θα βαρεθείς οπότε φύγε όσο είναι νωρίς ακόμα"; Είναι ρομαντικό να λες "μαα, αφού μου αρέσει!";. Μήπως τελικά έχουν δίκιο, και όταν πάψει όντως να σου αρέσει θα είναι πολύ αργά; Άσε που γενικώς είναι λίγο αργά το όλο πράγμα, δηλαδή, αλλά τέλος πάντων.

Που σταματά η πραγματικότητα και πού αρχίζει ο κυνισμός, πού τελειώνει το αντικειμενικό και ξεκινά το υποκειμενικό, πού θα βρεις τα κατάλληλα κριτήρια, πού είναι η έξοδος να φύγω; Οχι, οχι, δε φεύγουμε, εδωωω θα μείνεις να τα ξεκαθαρίσουμε.

Όπως και να 'χει, μην καταλήξεις σαν τον άλλο, που διηγείται ξανά και ξανά: "εμένα κάποτε με ήθελε μια όμως εγώ δεν την ήθελα, μου άρεσε μια άλλη στην οποία δεν άρεσα". Διότι ξέρεις πώς τελειώνει και σε βλέπω που ήδη χαμογελάς πριν ακούσεις "όταν όμως γύρισα στην πρώτη, αυτή δε με ήθελε πια"