Ζωή #2

Ωραίος ο προβληματισμός...


Αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον είναι ψεύτικο το δίλημμα. Διότι όπως λέει και ο (παρακάτω) ποιητής,



ΥΓ. link

Πλατεία Καπνικαρέας@18:01

Τα μαυροκόκκινα ανθρωπάκια είχαν πιάσει όλο το μπροστινό πεζούλι και το απο πίσω που οδηγούσε στην είσοδο της εκκλησίας. Οι δύο σκύλοι, ένας μαύρος κι ένας άσπρος είχαν πιάσει κι αυτοί θέση, ο ένας μπροστά στη μια τρομπέτα, ο άλλος λίγο πιο μπροστά. Ο κόσμος απέναντι σχημάτισε ένα ημικύκλιο, τα κινητά και οι μηχανές στο χέρι, τα μικρά στην αγκαλιά, και το χαμόγελο στα χείλη.

Athens, you are beautiful, I love you :D

ΥΓ1 Ο ένας σκύλος ακούγεται κάπου να σολάρει, δώστε προσοχή

ΥΓ2 Όποιος θέλει μπορεί να μου κάνει δώρο ένα κινητό με καλή φωτογραφική (δεκτά και τα HTC) ή και μια φωτογραφική σκέτη, πάσα προσφορά δεκτή, Χριστούγεννα έρχονται, δώστε και σώστε, ευχαριστώ

Καλά Νερά

Κοίτα να δεις κάτι πράγματα...

Εγώ απο τα Καλά Νερά θυμόμουν μια παραλία με θολά νερά, καλαμπόκι, ποπ κορν και μαλλί της γριάς στους δρόμους κι ένα θερινό σινεμά να παίζει ελληνικές του '80. 'Ενα χωριό ενοικιαζόμενα δωμάτια/πολυκατοικίες, ένα χωριό το οποίο σνομπάραμε επιδεικτικά και χωρίς καθόλου ενοχές. Το χωριό-ντροπή της παραλιακής. Για μπάνιο δεν το καταδεχόμαστε (Ποτιστικά για πάντα), για βόλτα μας έκανε πολύ τουριστικό.

Κι έρχεται μετά αυτό το τραγούδι και σου αλλάζει τα πάντα.




Και τώρα που το σκέφτομαι...ναι...νομίζω είχε πάρει και γαλάζια σημαία. Χμμμ

Στο δρόμο για το σπίτι

Μαύρες κλωστές, γκρί και άσπρες
σε ενώνουν και σε χωρίζουν
απο τους άλλους κι απο σένα.

Το ταβάνι του βαγονιού, μπεζ και κοίλο,
με τα μαύρα πατουσάκια
απο τις αλουμινένιες σωλήνες,
μοιάζει τόσο άδειο.

Πάντα σου άρεσε να κοιτάς το ταβάνι του δωματίου
και να φαντάζεσαι εκεί τα έπιπλα σε άλλη διάταξη,
να κρέμονται προς τα κάτω.

Το μισό φεγγάρι
και το μοναχικό αστέρι στα δεξιά του,
πάνω απο τις κόκκινες σωλήνες του σταθμού,
περιμένει να μεγαλώσει
και να εμφανίσει στη στρογγυλή του επιφάνεια
το χαμογελαστό πρόσωπο.



Στη φωτεινή οθόνη όλα αυτά θα ενωθούν
και μ'ένα φύσημα θα σκορπιστούν,
μικρά σπασμένα καθρεφτάκια,
σ' όλες τις γωνιές του κόσμου.