Ο βασιλιάς Αρθούρος

Ή μάλλον θα έπρεπε να το ονομάσω Ο βασιλιάς Αρθούρος και η Αχώνευτη. Είδα πριν λίγο καιρό το εν λόγω έργο (σε ντουβουντού εννοείται). Για τον Κλάιβ Όουεν - I am speechless... Άρχοντας ο βασιλιάς (ένα ψιλοπρ0βληματάκι στην άρθρωση το έχουμε, αλλά καθόλου δε με πειράζει σας λέω). Τέλειος. Καταπληκτικός.


Το πρόβλημά μου στην ταινία είναι η Αχώνευτη. Δε τη μπορώ αυτή την κοπέλα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς θεωρείται η σούπερ γυναίκα που "όταν μπαίνει στη σκηνή παίρνει φωτιές το πανί" (αηδίες απο τις κριτικές του @θηνορ@μ@τος). Εγώ αυτό που έκανα όταν έμπαινε στη σκηνή ήταν μια τάση προς εμετό (έτρωγα κιόλας). Αν δε ήταν σκηνή μάχης (διότι ναι, αγαπητοί αναγνώστες, η συμπάθειά μου πολεμούσε κιόλας, ως Ζίνα-Φρικιό, με τόξο, βαμμένη με κάτι χρωματάκια και πολύ tribal στη μούρη, με ενα ρουχαλάκι-ας μη το σχολιάσω και μες τη μπίχλα γενικώς) εκεί ήταν το καλύτερό μου. Όταν έδειχνε οτι και καλά την έψαχνε ενας κακός να τη σκοτώσει (έτσι είναι, τους γενναίους πολεμιστές όλοι σκοτώνονται ποιός να τους προτοσκοτώσει), τότε λοιπόν φωνάζαμε όλη η ομήγυρις μαζί "Να΄την! Εκεί είναι, παραδίπλα απο το Λάνσελοτ, δε την βλέπεις; Αααχ κρίμα, δε την πέτυχε! Φτού!!!". Τέτοια γκαντεμιά! Μα κανείς να μη την πετύχει! Εδώ σφαχτήκανε τα παλληκάρια, ο Λάνσελοτ και ο άλλος, ο αγαπημένος μου, ο Αιμοχαρής-Κοτσιδάκιας-με-το-γεράκι, αυτή τίποτα; Να μη την πιάνει βέλος;


Το απίστευτον του θεάματος είναι οτι ενω γενικώς η παραγωγή πρέπει να ήταν πολύ ακριβή και προσεγμένη γενικά, το θέμα της Αχώνευτης έμπαζε απο παντού. Ήταν σα να βλέπεις την Αλίκη να κάνει τον Πίπη. Μες τις μάχες τώρα, μες τη βρώμα και τη δυστυχία, και αυτή φορούσε κάτι φορεματάκια αιθέρια, τύφλα να'χει η Sarah Kay. Και το μάτι, ααα, το μάτι ήταν βαμμένο μια χαρά. Είχαν και μάσκαρα το 400πΧ;;; Το φρύδι βγαλμένο στην τρίχα (εμ, η κοπέλα, εκεί στη φυλακή που την είχαν τόσο καιρό, τί νομίζετε οτι έκανε όλη μέρα;) και το μαλλάκι επίσης μια χαρά. Έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες. Μπορεί ο αγαπημένος σου να έχει χάσει τους γενναίους του πολεμιστές, να είναι όλοι τα χάλια τους και να κλαίνε, αυτή στην κηδεία ήταν με το φορεματάκι με το ντεκολτέ το σωστό και το μαλλάκι πλεγμένο κοτσίδα εν είδη στέκας all around του κεφαλιού. Έτσι, έτσι κυρία Τένια μου.


ΥΓ Η κατάλληλη συντροφιά για να δεις την ταινία αυτή είναι 13χρονα (και όχι μόνο) που έχουν εντρυφήσει στο Rome Total War. "Ααα, να, οι Sarmatians! Οι καλύτεροι ιππότες - και εγώ αυτούς πάντα παίρνω! Ωωωω, οι Saxons - πολύ κακοί. Αμμμαν, τώρα θα κάνουν night attack - επιτρέπεται να κάνεις επίθεση και τη νύχτα! Τα βλέπεις αυτά; Είναι flamming arrows!!!". Η χαρά του παιδιού αυτή η ταινία!