Η Brugge, οκτώ χρόνια πριν...

Δεν το πιστεύω οτι πέρασαν τόσα χρόνια, κι όμως (τι "κι όμως"; αμα αρχίζεις να ξεχνάς απο τα 24...): ήταν Νοέμβριος του 1998 όταν είχα πάει Βέλγιο με το σχολείο. Επίτιμοι προσκεκλημένοι του Ευρωκοινοβουλίου (εδώ γελάνε, κι ας είναι αλήθεια), είκοσι παιδιά απο δυο σχολεία του Πειραιά, για τέσσερις ημέρες στις Βρυξέλλες, στο Hilton (το οποίο ύστερα απο επίσημη ετυμηγορία της Μαρίας Ε. είχε στρώματα νερού). Θυμάμαι οτι όταν με ρωτούσαν μετά πως ήταν οι Βρυξέλλες, σκεφτόμουν να απαντήσω "γκρι", ως άλλος Οβελίξ (για τους αμύητους, Αστερίξ και οι Ελβετοί: -"Πώς ήταν η Ελβετία, Οβελίξ;" -"Επίπεδη". Ή μήπως ήταν στο Ο Αστερίξ και οι Βέλγοι;).

Αυτή η εικόνα μου για τη χώρα βελτιώθηκε κάπως όταν είδα τη Brugge. Είναι σα μια μικρογραφία της Βενετίας (στην οποία δεν έχω πάει βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Έχει κανάλια μέσα στην πόλη και πας βόλτα με το βαρκάκι. Εκεί κατάλαβα και για πρώτη φορά τί σημαίνει υγρασία. Μιλάμε όμως για πραγματική υγρασία, την υγρασία τη σωστή, την ορίτζιναλ, που νιώθεις να σου τρυπάει τα κόκκαλα μέχρι μέσα μέσα. Εκεί επίσης ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τα στίφη των εξ΄Απω Ανατολής τουριστών οι οποίοι είχαν κατακλύσει κάθε γωνιά της πόλης. Η πόλη βέβαια δεν έλεγε και παααρα πολλά, ήταν μια παλιά πόλη με κτίρια γοτθικού ρυθμού, ήταν πολύ χαριτωμένη όμως. Είχε τα κανάλια της, τις γιαγιάδες της που έξω απο τα μαγαζάκια τους έφτιαχναν δαντέλα βρυξελλών, την πλατεία της με κυβόλιθους κάτω (πολύ πριν γίνει η Ερμού νεκροταφείο τακουνιών) - περάσαμε ωραία!

Α, να μη ξεχάσω και τις ατελείωτες διαμάχες της έτερης Μαρίας του σχολείου, της Μαρίας Κ. με τον ξεναγό (μ' αρέσει που τα γράφω και συνθηματικά, για να μην εκθέσω στη δημοσιότητα-εδω πέφτουν απο την καρέκλα απ' τα γέλια- τις συμμαθήτριές μου). Ο ξεναγός που λέτε, έχω να καταγγείλω (ωχ, να 'το, με έπιασε πάλι), έχω να καταγγείλω λέω (συνεχίζω ακάθεκτη) οτι είχε κάνει λεει 2 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, υπάλληλος στην πρεσβεία της χώρας του στην Κωσταντινούπολη και ήξερε τούρκικα. Έεεεελα όμως που δεν ήξερε μόνο τούρκικα! Διότι είχαμε πιάσει κουβέντα στον πηγαιμό για τη Brugge και πιάσαμε τα εθνικά θέματα (ας όψονται οι δυο Μαρίες και η Κατερίνα - η οποία μετά πήγε Νομική βέβαια) και μας έλεγε κάτι εξυπνάδες για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο. Όταν εμείς λοιπόν μεταξύ μας τον σχολιάζαμε και λέγαμε διάφορα "γαλλικά" για τις απόψεις του και για το τί γίνεται στ' αλήθεια με τις αερομαχίες, αυτός μας απάνταγε - στα αγγλικά βέβαια! Ύστερα απο συνέλευση που ακολούθησε, την ίδια μέρα, πάνω σε ενα στρώμα νερού, η ένδοξη τετράδα του Ρ.Λ.Θ.Π (χιχι, τα λεω με τα αρχικά, έχει αρχίσει να μου θυμίζει Ντοστογιέφσκυ αυτό.."Στην πολιτεία Κ. η Κατερίνα Ιβάνοβνα Μαρμελάντοφ...") Τί έλεγα; Α ναι. Η ένδοξη τετράδα λοιπόν (για την ακρίβεια ήμασταν εξάδα αλλά οι άλλες δυο μένανε σε δωμάτιο πιο πέρα και έτσι έχασαν την verdict) απεφάνθη οτι ο ξεναγός ήταν βελγικής καταγωγής κατάσκοπος εναντίον των ελλήνων, για λογαριασμό των Τούρκων και των Βέλγων, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο συμμετοχής του σε διεθνή συνομωσία εναντίον των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και δη της αεροπορίας (τύφλα να 'χει ο σεναριογράφος της τελευταίας ταινίας του Σκορσέζε).

Τώρα γιατί τα θυμήθηκα αυτά; Αυτό που ήθελα να ανεβάσω ήταν απλώς μια φωτογραφία που τράβηξα έξω απο μια εκκλησία στην εν λόγω πόλη και η οποία μου θύμιζει έντονα Ταρκόφσκυ, και μάλιστα τη Νοσταλγία (πάαααει, αυτό ήταν, την ψώνισε τελείως η proserpina...)

And the picture iiiiiiis: