Πώς είναι να αγκαλιάζεις ένα άψυχο αντικείμενο και αυτό να σε λυτρώνει; Να το χτυπάς, να το τεντώνεις, να νιώθεις τις άκρες των δακτύλων σου να σκληραίνουν. Να αισθάνεσαι οτι η τρύπα που έχει μπροστά τραβάει μέσα της όλη τη στεναχώρια, την πίκρα που σε περικυκλώνει. Πώς είναι ενα μάτσο ξύλα, σίδερα και νάυλον κλωστές ντυμένες με σύρμα να σου προσφέρει τέτοια κάθαρση;
Σοφή κίνηση τελικά εκείνη, δεκαοχτώ χρόνια πριν, τέτοιες μέρες. Όταν διάβηκε τη μεγάλη πόρτα, με τη φίλη της να της ρίχνει μερικούς πόντους. Μια παράλληλη διαδρομή που φέτος ενηλικιώνεται. Ένας σύνδεσμος που δεν έσπασαν ούτε η συμπεριφορά ανθρώπων γύρω της, ούτε το διάβασμα των πανελληνίων, ούτε οι υποχρεώσεις που ακολούθησαν. Μια σχέση που φιλοξένησε τις δυο απο τις τέσσερις φορές που έβαλε τα κλάματα, απ' όταν θυμάται τον εαυτό της.
Πώς να περιγράψει όλα αυτά που έχει ζήσει αυτά τα χρόνια; Την παίρνει στην αγκαλιά της και ξεχνιέται. Την κρατάει και όλα εξαφανίζονται. Κολλάει το αυτί της στην πλάτη της και αφουγκράζεται τους ήχους. Δεν τα πάει και τόσο καλά με τα λόγια. Αφήνει τις νότες να τα πουν για εκείνη:
Σοφή κίνηση τελικά εκείνη, δεκαοχτώ χρόνια πριν, τέτοιες μέρες. Όταν διάβηκε τη μεγάλη πόρτα, με τη φίλη της να της ρίχνει μερικούς πόντους. Μια παράλληλη διαδρομή που φέτος ενηλικιώνεται. Ένας σύνδεσμος που δεν έσπασαν ούτε η συμπεριφορά ανθρώπων γύρω της, ούτε το διάβασμα των πανελληνίων, ούτε οι υποχρεώσεις που ακολούθησαν. Μια σχέση που φιλοξένησε τις δυο απο τις τέσσερις φορές που έβαλε τα κλάματα, απ' όταν θυμάται τον εαυτό της.
Πώς να περιγράψει όλα αυτά που έχει ζήσει αυτά τα χρόνια; Την παίρνει στην αγκαλιά της και ξεχνιέται. Την κρατάει και όλα εξαφανίζονται. Κολλάει το αυτί της στην πλάτη της και αφουγκράζεται τους ήχους. Δεν τα πάει και τόσο καλά με τα λόγια. Αφήνει τις νότες να τα πουν για εκείνη:
10 σχόλια:
Καλά τα λες... κι εγώ τη μοναδική γυναίκα της ζωής μου που ποτέ δε σταμάτησα να αγαπάω (κι ας έχουμε αποξενωθεί λίγο τώρα τελευταία) είναι η κιθάρα μου!
Άντε μηχανικέσσα... καιρό έχουμε να τα πούμε:)
Αν δεν βρίσκαμε λύτρωση στη μουσική και δεν εκφράζαμε τα συναισθήματά μας μεσα από αυτή, τα χάλια μας. Νεύρα, θλίψη, χαρά, μίσος... όλα εκεί, μέσα από κει.
"Κολλάει το αυτί της στην πλάτη της και αφουγκράζεται τους ήχους." Αυτά είναι. Εγώ ξαπλώνω το κεφάλι μου στο σώμα του μπάσου όταν παίζω.
Να 'σαι καλά ρε proserpina :D
Εγώ πάλι στέκομαι αλλού. Σε δύο σημεία. Πρωτον 4 φορές έκλαψες όσο θυμάσαι τον εαυτό σου; Έχω κλάψει 4 φορές τους τελευταίους μήνες. Και δεύτερον να μας πεις ποια είναι η ψηλή φίλη σου.
Αυτό με το κλάμα με προβλημάτισε κ μένα! Καλά τους τελευταίους 3 μήνες έχω χάσει το μέτρημα...
Οταν γραφεις αλληγορικά και κρυπτικα, χαμογελω αγαπητη μου κυραι του κατω κόσμου, γιατι ναι! αφου η proserpina δεν εχει διαρήξει τους δεσμους της με τη μουσικη, κι ας την πιλατευει αυτος ο Πλουτωνοαχαίρευτος, υπαρχει ελπιδα. Ειναι πολυ ομορφο το πσοτ σου, να το ξερεις.(Γιατι κλαιει η κυρια; Ποιο μαγικο βοτανι να σε φιλεψει το ξωτικο, ΄για να παρεις δύναμη και να κανεις τ δάκρυα γελιο; Να, παρε ενα πετραδι ιδιο χρωμα με τα ρόδια σου.) Σε φιλώ.
οι νότες τα λένε όλα...
υπέροχο template...
@flareman: καλώς σε ξαναβρήκα γιατρέμ ;) Γιατί βρε αποξενωθήκατε; Γιααα να σας δω να τα ξαναβρίσκετε :p
@sunday: τα χάλια μας, δε λες τίποτα...Καλά είμαι (τώρα) ρε Κυρ, να 'σαι και συ καλά :)
@narita: και να σκεφτείς οτι στην αρχή έγραψα "Μια σχέση που φιλοξένησε τις δυο και μοναδικές φορές που έκλαψε στη ζωή της". Μετά απο αρκετή σκέψη, βρήκα άλλες δυο και έτσι έγιναν 4 οι φορές...Τη φίλη μου θα στη γνωρίσω, μόνο που τώρα την περνάω εγώ καμια πενηνταριά πόντους looooool
@joan: ναι, με το κλάμα έχω ενα θέμα, όπως καταλάβατε...
@kate auburn: η κυρία, Κατερίνα μου, δεν κλαίει, αυτό είναι το πρόβλημα...Πού είναι το πετράδι; Το θέλωωωωω :D
@σπύρο σεραφείμ: οτι μιλάνε οι νότες, μιλάνε, το θέμα είναι οτι μερικές φορές άλλα λένε και άλλα καταλαβαίνουν αυτοί που τις ακούνε :p Για το template, δες τα credits κάτω κάτω
Υπέροχο template, υπέροχο post. Εγώ με την κιθάρα μου είμαστε σε διάσταση αυτό τον καιρό. Κυρίως γιατί ξεσπούσα πάνω της όταν είχα την ανάγκη, που τώρα δεν έχω - ή νομίζω ότι δεν έχω.
(Άκου δε ντόκτορ ιζ ε χάι τεκ φρικ... rofl:DDD)
Πρέπει να της οργανώσω ιστορίες διάφορες για να ξαναπέσει, αλλά πρώτα πρέπει να βρω ελεύθερο χρόνο!
Μέχρι νεωτέρας την αφήνουμε στη θήκη της λοιπόνε:)
@exitmusician: βρε exit-musician, με τέτοιο όνομα και δεν έχεις καλές σχέσεις με την κιθάρα σου;;; loooool Αν πάντως είναι όπως τα λες, μιααα χαρά είναι και η διάσταση, άστη στη θήκη της, όπως ο ντόκτορ του επόμενου σχολίου, θα γλυτώσει και τις μελανιές χοχοχο (τι βλακ χιούμορ είναι αυτό που με έχει πιάσει;)
@flareman: καλέ είχα αφήσει το λινκ για το blog σου στο blogspot τόσο καιρό, τώρα το είδα, πωωωω. Επι του θέματος τώρα, άκου εκεί "ιστορίες για να ξαναπέσει", τς τς τς, τί επίπεδο... :P:P:P
Δημοσίευση σχολίου