Ήταν πολύ ωραίο, για όσο καιρό κράτησε.
Ακούγεται σαν κλασσική ατάκα χωρισμού, συνοδευόμενη απο την απαραίτητη ποσότητα λειωμένου eyeliner απο τη μια μεριά και απο γούρλωμα ματιών για να μη φανούν τα δάκρυα, απο την άλλη. Σε μένα εντούτοις, ήρθε σε άσχετη στιγμή.
It came to me καθώς άκουγα ένα τραγούδι "ζωντανό", απο συναυλία δηλαδή, στην οποία δεν είχα πάει. Αμέσως έκανα την εξής αντιπαραβολή με το παρελθόν: αν το άκουγα μερικά χρόνια πριν, αυτό που πιθανότατα θα σκεφτόμουν, θα ήταν "αχ γιατί να μην ξαναγίνει αυτή η συναυλία, να πάω, να το ακούσω". Τώρα όμως, η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε ακούγοντάς το, ήταν νοσταλγία για μια στιγμή που δεν έζησα και που χάθηκε, την οποία όμως δε θα ήθελα να επαναληφθεί. Ήταν πολύ ωραίο, για όσο κράτησε, για όταν έγινε. Πιθανή επανάληψη θα οδηγούσε σε σύγκριση με την εκείνη τη συναυλία, και το σκορ θα ήταν προδιαγεγραμμένο, συντριπτικά υπέρ της παλαιότερης.
Βαρεμάρα;
Take your pick
Kαι για τέλος, ενα κοινωνικό μήνυμα, προσφορά του blog μας:
Για τους κατόχους iPod nano 3G, άλλη μια προσφορά, δύο μάλλον, εδώ κι εδώ.
6 σχόλια:
Τίποτα από τα τρία, Proserpinaki. Απλώς αναγνωρίζεις τη μοναδική αξία της στιγμής. That's it.
Οι στιγμες του παρελθόντος είναι σαν τις πόλεις που βλεπεις και προσπερνας, ταξιδεύοντας.Ισως σε μερικες επιθυμεις διακαώς να ξαναγυρίσεις, αλλα συνηθως ανυπομονεις για τις καινούργιες που θα βρεις στο δρόμο σου.Τι ειναι η παλια πολη για σένα;Ενας σταθμος που πέρασε, σου εδωσε ό,τι ήταν να σου δώσει και καθεται πλέον ήσυχη στο κουτι των αναμνησεων σου, ή ένα στοιχειό που σε τυραννάει και σε αναγκαζει να πισωπατάς;(Οι ερωτησεις τίθεντια ρητορικώς μικρη μου, μη νομιζεις οτι εγω εχω βρει απάντηση,και μη νομιζεις οτι εγω δεν πισωγυρίζω...)μακια.
με καλυψε ο exit musician ... η έκφραση που κολλάει δεν μεταφραζεται εύκολά στα ελληνικά αλλα χονδρικά αποδίδεται ως : *επιασες* την στιγμή
Μου άρεσε αυτή η σκέψη. Θα την κρατήσω.
:)
Καλημέρα, καλημέρα,
Ωραίες φωτογραφίες (τα χιόνια), ωραία μουσικούλα, και... κοινωνικό μήνυμα. Και μια αίσθηση οικειότητας -γράφεις για γνωστά μου αισθήματα.
@exit: ωραία :) Κι εγώ εκεί κατέληξα, απλώς εξέθεσα όλα τα αρνητικά που σκέφτηκα, για να εξεταστούν, να διακινδυνεύσουν να καταρριφθούν και να βγει τέλος το "σωστό" (θα πάω να με κοιτάξει κανένας γιατρός, δεν είμαι καλά)
@auburn kate: όντως ρητορικές οι ερωτήσεις...Όσο για την παρομοίωση των αναμνήσεων με τις πόλεις, νομίζω οτι ανάλογα με την περίπτωση αξίζει να επισκεφθείς ξανά μια πόλη. Είναι θέμα διάκρισης το τί (πιστεύεις οτι) αξίζει και τί όχι (πωω κουβέντα που ανοίξαμε τωρα...)
@german: να, εδώ την έχω, την κρατάω :)))
@kiara: κράτησέ την, χάρισμά σου :) Με γειά και το καινούργιο template :)
@fvasileiou: καλώς τον :) Ωραία η αίσθηση οικειότητας, μου αρέσει κι εμένα πολύ όταν τη συναντώ :)
(Νομίζω οτι γράφω στο msn, or what? Τόσο εμοτικον ουτε εκεί δε βάζω! Νωρίς με έπιασε φέτος η άνοιξη...)
Δημοσίευση σχολίου