Maalox, please

Καταθλιπτικόν το σημερινό ποστ, αλλά όσο κι αν προσπάθησα δε μπορώ ούτε να χαμογελάσω σήμερα. Παρακαλούνται όσοι έχουν αλλεργία στο συγκεκριμένο ύφος όπως αποχωρήσουν διακριτικά απο την αίθουσα.


Η μέρα ξεκίνησε νωρίς, ύστερα απο 5 περίπου ώρες ύπνου (12.00-1.30 έκανα listening για το proficiency). Να σηκωθώ, να λουστώ, να ετοιμαστώ και βουρ για το Metaxas Memorial όπου ο παππούς θα έκανε εγχείρηση (ψιλοπράματα, πέτρα στο νεφρό, αλλά είναι ολίγον τι μεγάλος και όσο να 'ναι. Μια χαρά πάντως τα πήγε, μετά βγήκε και έκανε και πλάκα με την αδερφή μου - μόλις περάσει η νάρκωση βέβαια να δω τί τραγούδια θα λέει αλλά τεσπαν. Να 'ναι καλά).


Στη συνέχεια MIT (aka Metsovian Institute of Technology) διότι έχομεν και δουλειά. Έκτοτε είμαι μπροστά απο ενα λαπτοπ, και όταν δεν υπερασπίζομαι τους Radiohead εναντι του pathetic Αριστάιντες (inner joke, μη δίνετε σημασία, ενας φίλος μου, στο πααραδιπλανό γραφείο με τον οποίο μιλάμε μέσω google talk, το επόμενο στάδιο training είναι να του μάθω και το windows live messenger διότι όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος είναι fish σ' αυτά τα θέματα. Δε νομίζω όμως οτι διαβάζει το μπλογκ μου οπότε θα γλυτώσω το διαδικτυακό βρίσιμο), όταν λοιπόν δε τσακωνόμαστε για το αν ο Moby είναι καλός μουσικός ή όχι, ασχολούμαι με τον κώδικα.


Το πρόβλημά μου είναι η σι πλας πλας. Μιλάμε για μεγαααλο πρόβλημα. Πρέπει να διορθώσω εναν κώδικα (οχι δικό μου) και ξέρω τόοοοσο λίγα για τη συγκεκριμένη γλώσσα (ντροπή, το ξέρω, αλλά τί να κάνουμε, δεν έτυχε μέχρι σήμερις). Τα deadlines τρέχουν κι εγώ τα ακολουθώ σαν το σαλιγκάρι. Τόσες ώρες λοιπόν κοιτάω την οθόνη του λαπιτοπίου αλλά απόκριση μηδέν. Εντωμεταξύ το στομάχι μου κοντεύει να με πεθάνει, αν δε με αποτελειώσει το έντερό μου (ωραίο ντουετάκι κάναμε πάλι)...


Στην ωραία αυτή κατάσταση έρχεται να δέσει και ο προβληματισμός που είχα χτες, οτι περνάω πάλι το σύνδρομο της Ρ. Αυτό ήταν στο λύκειο, όπου είχα αλλάξει σχολείο και είχα πάθει ενα σχετικό σσσοκ. Στο καινούργιο μου σχολείο τα βρήκα σκούρα, όχι απο άποψη κοινωνικότητας (μέσα σε μισή ώρα είχα μάθει όλα τα ονόματα και μάλιστα βγήκα και πρόεδρος-αν είναι δυνατόν, πρώτη φορά με έβλεπαν) αλλά απο άποψη status (τί είπα πάλι το ψώνιο). Πριν, ήμουν ακριβώς αυτό που λέμε "πρώτη στο χωριό". Ε, στην καινούργια τάξη ήμουν δεύτερη (τρίτη, τέταρτη, πέμπτη) στην πόλη. Εκεί που είχα βγάλει χαλαρά εναν πολύ καλό βαθμό, και παρόλο που πήρα το απουσιολόγιο απο τις καινούργιες μου συμμαθήτριες, στα διαγωνίσματα τα βρήκα σκούρα. Για να μη μιλήσω για τη μούγκα που επικρατούσε στην τάξη, σε αντίθεση με τον πανικό που είχα συνηθίσει. Το θέμα ήταν λοιπόν οτι ένιωσα να έχω φάει ενα δυνατό χαστούκι (μπαναλιτέ η έκφραση, I know), ένιωσα να χάνω το έδαφος κάτω απο τα πόδια μου (δεύτερη βλακεία, στην τρίτη καίγομαι).


Έτσι λοιπόν και τώρα, πάνω που είχα αρχίσει να χαίρομαι και να καμαρώνω, που παρουσίασα διπλωματική, που βρήκα επιτέλους λεφτά, ζζζντουπ, μου ήρθε ωσαν κεραμίδα η σκληρή πραγματικότητα. Προθεσμίες που λήγουν κι εγώ δεν είμαι έτοιμη, γνώσεις που δεν έχω και πρέπει να αποκτήσω συντομότατα, ιδιαίτερα που δεν προλαβαίνω να κάνω, ιδιαίτερα που δεν προλαβαίνουν να μου κάνουν (αυτά τα αγγλικα στην τύχη τους τα έχω αφήσει, αμα το περάσω το proficiency θα....κι εγώ δεν ξέρω τί θα κάνω), κιθάρα που επίσης την έχω αφήσει στην τύχη της (πολύ με στεναχωρεί αυτό), γενικά μια αίσθηση ασυνέπειας και πίεσης που μου κάνει τα νεύρα κρόσσια με την κακή έννοια όμως: όχι ξεσπάω και ξαλαφρώνω αλλά μαζεύω, μαζεύω και κατεβάζω μια μούρη έως το πάτωμα ξεσπώντας σε ανυποψίαστα μικρά αδερφάκια "Έρση, μήπως έχεις μια γόμα;" "ΦΥΓΕ απο δω είπαααα".


Το σταματάω εδώ διότι ό,τι γράφω πάει απο το κακό στο χειρότερο, στο τέλος του ποστ θα καταλήξω να μοιράζω δωρεάν ξυραφάκια...


Που θα πάει, θα περάσει (<- my mantra, at the time)

My green brain

Το βρήκα στο μπλογκ της Νικολίας και το έκανα (μη δει βλακεία η proserpina, αμέσως να τρέξει!). Δεν είναι βλακεία (τελείως), είναι ένα ακόμα τεστ που σου λέει τί ήσουν στην προηγούμενη ζωή σου, τι χαρακτήρας απο το Νεμο είσαι (αυτό ήταν καλό!), ποιός είναι ο πατέρας σου (;;;) και ερχόμαστε και στο θέμα μας το οποίο είναι "Τι χρώμα είναι το μυαλό σου"

Your Brain is Green

Of all the brain types, yours has the most balance. You are able to see all sides to most problems and are a good problem solver. You need time to work out your thoughts, but you don't get stuck in bad thinking patterns. You tend to spend a lot of time thinking about the future, philosophy, and relationships (both personal and intellectual).

What Color Is Your Brain?

(με έχουν πάρει χαμπάρι οτι είμαι παναθηναϊκός και με δουλεύουν για το 84-89 μου φαίνεται)

Take 5 (about me)

Ύστερα απο την πρόσκληση του Σπύρου, συνεχίζω το παιχνίδι: γράφεις πέντε πράγματα για τον εαυτό σου και μετά καλείς και άλλους μπλόγκερς να κάνουν το ίδιο. Πάρτε βαθιά ανάσα, ξεκινάω!

1. Απο τους 4 στόχους μέχρι στιγμής έχω πετύχει τους 2.5 (το μισό είναι για τα αγγλικά και το ολόκληρο για τις καταδύσεις - κάνει κρύο ακόμα!) and I'm very proud of it!
   
   
2. I still haven't found αν τα πρωτότοκα παιδιά είναι ευνοημένα (ως τα πρώτα της οικογένειας, τα πιο χαϊδεμένα, τα πιο "ώριμα") ή όχι (έχουν πολλές ευθύνες, προσέχουν τα μικρότερα, είναι μικρές μαμάδες/μπαμπάδες)
   
   
3. I still haven't found (part II) αν είμαι κοινωνικό άτομο (όταν πάει να πέσει μούγκα στην παρέα λαμβάνω δράση ως παγοθραυστικό και μιλάω πολύ, μα πάρα πολύ) ή όχι (αμα ήδη μιλάνε κάποιοι στην παρέα, ε, γιατί να ανοίξω το στόμα μου; μια χαρά τα λένε τα παιδιά)
   
   
4. Τα καταφέρνω αρκετά καλά σε μαγειρική και ζαχαροπλαστική (είμαι και πολύ νοικοκυρά, άλλος για συνοικέσιο;). Το κακό είναι οτι τα δοκιμάζω όλα όσα φτιάχνω, πρίν, κατα τη διάρκεια και μετά την παρασκευή τους (απο το Λύκειο ακούω οτι πρέπει να προσέχω τη διατροφή μου - τα τελευταία χρόνια δεν μου το λένε απλώς, μου το φωνάζουν)
   
   
5. Λειτουργώ (πάρα πολύ) καλύτερα υπο συνθήκες πίεσης. Αμα δεν έχω πολλά πράγματα να κάνω μπορώ να κοιμάμαι με τις ώρες (μάλιστα έχω φτάσει στο level πίνω εσπρέσσο και μετά απο δέκα λεπτά κοιμάμαι). Αν έχω όμως, ακόμα και το τελευταίο τέταρτο είναι προγραμματισμένο τί θα κάνω.

Για να δούμε και τους

• bloggaki
• christos
• georgia
• pieta
• spyros
• theo

(ουφ, έσκασα μέχρι να βρω με τί σειρά θα σας βάλω, τελικά διάλεξα την αλφαβητική!)

PIXAR - One Man Band

Όχι για να μη λένε μερικοί - μερικοί οτι σας βάζω μπαγιάτικα βιντεάκια. Ορίστε λοιπόν, η ταινία μικρού μήκους (πολύ μικρού) που υπάρχει στην ταινία Cars

Καλή εβδομάδααα