Reconsidering Part II

(by ahmetorhan @ deviantart.com)

Το λέω συνέχεια τις τελευταίες μέρες σε γνωστούς και φίλους είτε 'live' είτε μέσω msn, το γράφω και εδώ, οτι δεν έχω καμία όρεξη να γράψω κάτι. Πάντα γράφω και ανεβάζω ποστ απευθείας, δεν έχω ούτε ένα draft αποθηκευμένο. Οπότε όταν δε μου 'ρχεται κάτι, δεν ανεβάζω τίποτα, και αντίστοιχα, άμα μου έρθει καμια ιδέα την υλοποιώ αμέσως. Δεν είχα λοιπόν καμία όρεξη να γράψω: κάτι η απότοξίνωση τις μέρες που πέρασαν, κάτι ο καιρός που ανοίγει και οι βόλτες που έκανα/θα κάνω, δε νιώθω την ανάγκη να γράψω τίποτα. Είναι όμως μερικές απόψεις που βλέπω σε σχόλια και οι οποίες με προβληματίζουν - και επειδή βαριέμαι να τα λέω σε έναν έναν ξεχωριστά, τα γράφω εδώ.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι: το θέμα του προηγούμενου ποστ μου ήταν θέμα προτεραιοτήτων, και πιο αναλυτικά, χρόνου(περισσότερο) και επικοινωνίας (λιγότερο) . Αυτό δηλαδή που με ενοχλεί απο την κατάσταση του net freak στην οποία είχα περιέλθει είναι η σπατάλη χρόνου χαζεύοντας στο ίντερνετ και η έλλειψη επικοινωνίας με τους δικούς μου (οικογένεια και φίλους). Επι αυτών των θεμάτων δεν πήρα ικανοποιητικές απαντήσεις στα σχόλιά σας (οπα, τώρα που το ξαναβλέπω, πολύ κακιασμένο μου φαίνεται αυτό, οκ, το αντικαθιστώ με το 'δεν πήρα ικανοποιητικές απαντήσεις απο όλους σας'. Ε, τώρα μη με ρωτήσετε ποιοί ήταν οι καλοί και ποιοί οι κακοί!).

Θα μου πεις, τί το έχεις δει, δασκάλα που οι μαθητές σου απαντήσαν εκτός θέματος; Δικτάτορας στο μυαλό των άλλων; Άβουλο ον που περιμένει απαντήσεις και εντολές απο τους άλλους; Οχι, τίποτα απο αυτά. Απλώς έθεσα εναν προβληματισμό και οι απαντήσεις που πήρα ήταν διαφορετικές απο αυτές που περίμενα. Δεν εννοώ με αυτό οτι περίμενα να συμφωνήσετε όλοι μαζί μου - αν είναι δυνατόν. Στο κάτω κατω, εσύ δίνεις το ερέθισμα και ο άλλος το αντιλαμβάνεται όπως θέλει. Το θέμα μου είναι οτι παρατηρώ οτι ο καθένας έχει μια διαφορετική προσέγγιση επι του θέματος (και το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό). Μόνο που νιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω λίγο ακόμα τη δική μου θέση (αχ και είχατε μια σκασίλαααα).

Για παράδειγμα, δεν είμαι καθόλου της άποψης οτι 'αφου σ' αρέσει κάν'το'. Εχμ, το βλέπω τώρα, θα παρεξηγηθώ, εννοώ οτι το πόσο (νομίζεις) οτι σε ευχαριστεί κάτι δεν είναι η μόνη παράμετρος που θα κρίνει αν θα συνεχίσεις να το κάνεις. Φυσικά και (προσπαθούμε να) κάνουμε ο,τι μας αρέσει, φυσικά και αν δε σε ευχαριστεί κάτι δε σου πάει καρδιά να συνεχίσεις να το κάνεις κλπ κλπ - δεν έννοώ αυτή την ευχαρίστηση. Δηλαδή ναι μεν μπορεί να έχει ενδιαφέρον να χαζεύεις μπλογκς επι ώρες, αν όμως αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχεις να μιλήσεις στα αδέρφια σου για μέρες, ε, τότε συγγνώμη αλλά δε θα πάρω.

Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί παίρνουν την αρνητική εκδοχή ως την πιο πιθανή - βέβαια αυτό κρύβει αρκετό ρεαλισμό, τις περισσότερες φορές. Στεναχωριέμαι δηλαδή όταν είμαι με τις ώρες στο νετ γιατί σκέφτομαι οτι αυτές τις ώρες θα μπορούσα να τις περάσω πηγαίνοντας μια βόλτα στη θάλασσα, έστω και μόνη μου, πηγαίνοντας σε μια έκθεση, μια συναυλία, κουβεντιάζοντας με φίλους. Δεν θέλω να σκέφτομαι το χειρότερο σενάριο: να είμαι για καφέ με φίλους που 'δεν επικοινωνώ' - τί πάει να πει δεν επικοινωνείς; Δεν είναι πραγματικοί φίλοι; Ε τότε γιατί να πας για καφέ; Οκ, το ξέρω οτι μερικές φορές ίσως συμβαίνει και αυτό, αλλά γιατί να πάρω αυτό ως εναλλακτική και όχι τη θετική άποψη;

Τελειώνοντας, στο θέμα της ανθυγιεινότητας ή μη του blogging (ούτε junk food να ήτανε αυτό το έρμο το blogging) φυσικά και δέχομαι οτι το να επικοινωνείς με άλλους ανθρώπους, να αλληλεπιδράς, να ανταλλάσσεις απόψεις είναι καθ΄όλα υγιεινό. Απλώς δεν έχω πειστεί για το πόσο αυτό γίνεται, σε ποιό βαθμό και με τί μακροχρόνιες συνέπειες, aka διάρκεια (if any) μέσω των blogs.

Εχω την εντύπωση (ααααντε καλέ) οτι επαναλαμβάνομαι (στις 'θετικές εναλλακτικές μου', όμως δεν έβαλα πάλι τα ψώνια, οκ Σπύρο;). Ας το λήξω εδώ (έτσι ωραία που τα έγραψα πάλι, τύφλα να'χει η Πυθία, με βλέπω να χρειάζεται και Part III να εξηγήσω τα ανεξήγητα).

(Κύριε Θίο, την έπιασα την προθεσμία; Ισχύει η προσφορά; Μπαα, όχι, ε; Οκ, δώσε μου άλλη μια ευκαιρία! lool)