Το όμορφα χωριά όμορφα καίγονται

Η εικόνα της καταστροφής στο Πήλιο:

Πριν...






...και μετά

Και καλά για μας, ήταν ενα εξοχικό - για αυτούς που έμεναν μόνιμα εκεί, τί σημαίνει αυτή η φωτιά; Για τα χωράφια τους, τις μηλιές τους, τα ζώα τους; Για πόσες μέρες δε θα μπορούν να αναπνεύσουν απο την κάπνα; Τί σκέφτονταν όταν έφευγαν ύστερα απο την εντολή για εκκένωση του χωριού, ανήμποροι να προστατέψουν την περιουσία τους, το σπίτι τους, τα πράγματά τους; Τί θα γίνει με τις πρώτες βροχές που θα πέσουν στο καμμένο αυτό χώμα; Τί έγινε στις φωλιές των ζώων στο δάσος; Το καλοκαίρι που έρχεται, πόσο θα ανέβει η θερμοκρασία στο γυμνό βουνό;


Και να ήταν η πρώτη φορά...


Για πόσο ακόμα θα συμβαίνει αυτό; Δεν ξέρω αν φταίει η ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού, ο λάθος σχεδιασμός δράσης των υπευθύνων, η βλακεία που μας δέρνει ώρες ώρες, δεν έχω καμία όρεξη να αρχίσω τις αηδίες των πολιτικών σχετικά με την απόδοση ευθυνών (οι οποίες, βέβαια, φυσικά και πρέπει να αποδοθούν αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζουν αυτοί, όχι με βαρύγδουπες δηλώσεις απο την κάμερα αλλά με πράξεις) .


Αυτοί που σίγουρα δε φταίνε είναι οι πυροσβέστες οι οποίοι κάνουν πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες όλες αυτές τις μέρες. Ακούγονται πολύ ξύλινα αυτά τα λόγια, είναι όμως τόσο αληθινά αν τα καλοσκεφτείς: έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι να παλεύεις με τις φλόγες; Να μην καλοβλέπεις μπροστά σου απο τον καπνό, να καίγεσαι απο τη ζέστη, να μην μπορείς καλά καλά να αναπνεύσεις και να πρέπει να είσαι εκεί, να κρατάς το λάστιχο και να προσπαθήσεις να τα βάλεις με τη φωτιά, με την φωτιά που απειλεί να κάψει και σένα;


Δεν ξέρω τί να πω πια...η καταστροφή είναι απίστευτη...μέρη απείρου κάλλους, απέραντες δασικές εκτάσεις, όμορφα χωριά, ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος έγινε στάχτη για άλλη μια φορά.


Η ίδια καταστροφή και στην Πάρνηθα, εναν πραγματικό πνεύμονα πρασίνου και οξυγόνου για το λεκανοπέδιο...δε μπορώ να πω τίποτα...Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτό:

... το τραγούδι του εφιάλτη


ΥΓ Οι φωτογραφίες της φωτιάς είναι απο εδω