Αυτή είναι διαφήμιση!!!

Superhero wanted

(photo by Acwraith @ deviantart.com)

Η μια άποψη:


When you try your best but you don't succeed
When you get what you want but not what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse.

And the tears come streaming down your face
When you loose something you can't replace
When you love someone but it goes to waste
Could it be worse?


Η άλλη:

You know you could have it so much better
you could have it so much better
if you tried.


Ποιά να διαλέξω; Το αισθάνομαι οτι η δεύτερη είναι η σωστή, αλλά νιώθω κολλημένη στην πρώτη (αυτό το κολλημένη πως στο καλό γράφεται επιτέλους, με δυο 'λ' ή με δυο 'μ')

Τα ξυραφάκια στο πρώτο συρτάρι δεξιά, take your pick, ευχαριστώ.

My shadow's the only one that walks beside me

Τέλεια μέρα σήμερα, ήλιος, χαρά Θεού έξω. Είπα κι εγώ ο άνθρωπος να πάω μια βόλτα διότι απο τότε που έβαλα dsl έχω αναπτύξει στενές επαφές τρίτου τύπου με το %$#*& πισί. Πού να παώ, πού να πάω...άσε που δεν είχα και με ποιόν να πάω...

Ένα βήμα πριν πατήσω τα κλάματα λαμβάνω την ηρωική απόφαση, επηρεασμένη απο το κλίμα των ήμερών προφανώς: θα πάω βόλτα μόνη μου! Το λύσαμε λοιπόν το ένα θέμα, το άλλο όμως παραμένει: πού;

After thorough consideration (μη ξεχνάμε και τα αγγλικά, δίνω το Σάββατο προφορικά) αποφάσισα να πεταχτώ μέχρι το ΣΕΦ που είναι και δίπλα (σκεφτόμουν να πάω προς Φλοίσβο ή προς Πειραιά, αλλά που να παίρνω τώρα τράμ, ηλεκτρικό, 904 κλπ).

Οπλισμένη λοιπόν με θάρρος, μια φωτογραφική με πεσμένη μπαταρία και τα γυαλιά ηλίου μου, ακολουθώ το δρόμο που μου δείχνει το δαχτυλίδι:



Τί το ΄θελα...Καταρχήν είχε κάποια έκθεση και γινόταν της μουρλής με αυτοκίνητα και απίστευτα πλήθη να έχουν κατακλύσει τα πάντα. Τέλος πάντων, τα καταφέρνω να δραπετεύσω απο τους βάρβαρους με τα σμαρτο-εσγιουβι-κορόλες και να βγω προς τη θάλασσα. Ε, εκεί είναι που το μετάνιωσα για τα καλά:


Δεν το εμπεδώσατε ακόμα; Πάμε για ένα repeat με φόντο το ΣΕΦ:


Άλλη μια; Ας μην είμαι τόσο σαδίστρια, ε;

Τι να πω...Απο τη μία τα σκουπίδια, απο την άλλη οι καφετέριες να δημιουργούν μια ηχορρύπανση απίστευτη (αυτές αλήθεια που ξεφύτρωσαν; Είχα χρόνια να πάω βέβαια, αλλά η κατάσταση έχει αλλάξει πολύ απο τότε, που πήγαινα γυμνάσιο και επισκεπτόμαστε το γήπεδο κάθε τρεις και λίγο, ως μονοήμερη εκδρομή). Η θάλασσα σχεδόν δε μύριζε ιώδιο! Τεσπαν, ας μη γκρινιάξω άλλο, είχε και τα καλά της η σημερινή μου απόπειρα:


Και μια πιο μακρινή:


Ακόμα και με πρώτο πλάνο τα σκουπίδια, αυτό το στραφτάλισμα της θάλασσας σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα:


Γυρνώντας σιγά σιγά, με τη μηχανή να μη μπορεί να συνέλθει απο το σοκ, και αφού έψαξα, μάταια, για τη θρυλική επιγραφή "πού έχω παρκάρει δε θυμάμαι" πέτυχα τον κύριο της φωτογραφίας ο οποίος άπλωσε ενα καλάμι νααα, με το συμπαθιο, για να ψαρέψει σε μια λίμνη, kind of, βούρκος θα ήταν πιο ακριβής όρος - όχι εκείνο το στρογγυλό που έχει στην είσοδο του ΣΕΦ, σε ένα άλλο, τρίγωνου σχήματος περίπου, το οποίο βρίσκεται πιο δεξιά:


Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου... Μάζεψα λοιπόν κι εγώ τα αποθέματα ενθουσιασμού μου απ' το πάτωμα, συγγνώμην, την άσφαλτο και πήρα το δρόμο του γυρισμού


Όπως λέει και ο βενιαμίν της οικογένειας όταν κάνει τον επίλογο τής εκάστοτε έκθεσης που γράφει στο σχολείο: Αχ, τί ωραία που πέρασα στην εκδρομή!

Σημαίες και άλλα τινά

Κάθομαι αμέριμνη στο κρεββάτι μασουλώντας μια σοκοφρέτα, και ξαφνικά το μάτι μου εστιάζει σε κάτι ασπρο-μπλε ριγέ που κρέμεται στο μπαλκόνι του απέναντι. Τι 'ν' τούτο καλέ;

Μα, φυσικά, είναι μια σημαία. Πέρυσι βέβαια δε θυμάμαι να είχε κρεμάσει σημαία ο εν λόγω γείτονας...

Αλλά, θα μου πεις, είχε αγώνα με Τουρκία τέτοιες μέρες πέρυσι; Δεν είχε.

Για να μη θυμηθώ τί γινεται τέτοιες μέρες εδώ και δυο-τρια χρόνια, που κυκλοφορούν όλοι με τη νέα εθνική μας φορεσιά, aka λευκά μπλουζάκια με ελληνικές σημαίες τα οποία είχαν ξεμείνει απο το κύπελλο της εθνικής ποδοσφαίρου/μπάσκετ/πρώτη θέση του Ρουβά στη γιουροβίζιον...

Ευτυχώς φέτος ο Σαρμπέλ, απ' ότι φαίνεται, θα φορέσει κάτι σε ασημί

I'll take the rain

Ε, ολίγον τί ερασιτεχνικόν το βίντεο, αλλά συμπαθητικό!

Αυτό το κουμπάκι που έχει η πριγκήπισσα, πολύ μου αρέσει...

Καλημέρα!


The rain came down
The rain came down
The rain came down on me.

The wind blew strong
The summer song
Fades to memory

I knew you when
I loved you then
The summer's young and helpless.

You laid me bare
You marked me there
The promises we made.

I used to think
As birds take wing
They sing through life so why can't we?
You cling to this
You claim the best
If this is what you're offering
I'll take the rain
I'll take the rain
I'll take the rain.

The nighttime creases
Summer schemes
And stretches out to stay.
The sun shines down
You came around
You love easy days.

But now the sun,
The winter's come.
I wanted just to say
That if I hold
I'd hope you'd fold
Open up inside, inside of me.

I used to think
As birds take wing
They sing through life so why can't we?
You cling to this
You claim the best
If this is what you're offering
I'll take the rain
I'll take the rain
I'll take the rain.

This winter song
I'll sing along
I've searched its still refrain
I'll walk alone
I've given this, take wing
Celebrate the rain.

I used to think
As birds take wing
They sing through life so why can't we?
You cling to this
You claim the best
If this is what you're offering
I'll take the rain
I'll take the rain
I'll take the rain.

Μια καινούργια πίστα ξεκινά, πάμε!

Προσέξατε τί λέει ο στίχος στο ρεφραίν; My heart is like an open highway / like Frankie said, I did it my way



Καλά, ντε, μη βαράτε που σας έβαλα τον Ρόμπι αντι για τον Φράνκι, καλά δεν το λέει κι αυτός; Πατάει και ένα κλάμα σε μια φάση, I was touched, I'm serious (αν και μερικοί μερικοί, ονόματα δε λέμε, πιστεύουν οτι το κλάμα είναι fake, τέλος πάντωνε, και εγώ να ήμουν, που λέει ο λόγος, θα συγκινιόμουν, με τόσο κόσμο απο κάτω, και λέγοντας ένα τέτοιο τραγούδι...)


Πάντως, βάζουμε ένα στοίχημα; Σε λίγα χρόνια, ποιανού θα νομίζουν οτι είναι το συγκεκριμένο τραγούδι, του Σινάτρα ή του Ρόμπι; Μήπως θα έχει γίνει όπως τώρα, που σε πολλούς αρέσει το "Η Δημοσθένους Λέξη" του Σφακιανάκη; Ή που έβαλα στο γουγλη να βρω τους στίχους απο το Mon amie la rose που λέει η συμπάθειά μου η Francoise, και το πρώτο πράμα που είδα ήταν "Mon amie la rose by Natacha Atlas";


Τελειώνοντας (τώρα θα το φάω το βρίσιμο, καλά σας ξεκίνησα δευτεριάτικα με Μπον Τζόβι και γκάζια, θα σας το γυρίσω στο και-καλά-intellectuel), αλήθεια, εμάς για τί θα μας θυμούνται σε λίγα χρόνια, όταν θα έχουμε φύγει απο δω; Ποιός θα είναι our way? Θα μπορούμε να πούμε I did it my way? I 've lived a life that's full? (μην αρχίσω τώρα να γράφω όλους τους στίχους, you get the point νομίζω)


Refocusing on the subject, θα προλάβουμε να κάνουμε κάτι αξιόλογο, κάτι δικό μας, κάτι που να το δεις και να μπορείς να πεις, the record shows I took the blows and did it my way?


(Σε όποιον ο τίτλος φαίνεται ξεκάρφωτος, ας δει εδώ)

Francoise Hardy - Message Personnel

{parlé:}
Au bout du téléphone, il y a votre voix
Et il y a des mots que je ne dirai pas
Tous ces mots qui font peur quand ils ne font pas rire
Qui sont dans trop de films, de chansons et de livres
Je voudrais vous les dire
Et je voudrais les vivre
Je ne le ferai pas,
Je veux, je ne peux pas
Je suis seule à crever, et je sais où vous êtes
J'arrive, attendez-moi, nous allons nous connaître
Préparez votre temps, pour vous j'ai tout le mien
Je voudrais arriver, je reste, je me déteste
Je n'arriverai pas,
Je veux, je ne peux pas
Je devrais vous parler,
Je devrais arriver
Ou je devrais dormir
J'ai peur que tu sois sourd
J'ai peur que tu sois lâche
J'ai peur d'être indiscrète
Je ne peux pas vous dire que je t'aime peut-être

{chanté:}
Mais si tu crois un jour que tu m'aimes
Ne crois pas que tes souvenirs me gênent
Et cours, cours jusqu'à perdre haleine
Viens me retrouver
Si tu crois un jour que tu m'aimes
Et si ce jour-là tu as de la peine
A trouver où tous ces chemins te mènent
Viens me retrouver
Si le dégoût de la vie vient en toi
Si la paresse de la vie
S'installe en toi
Pense à moi
Pense à moi

Mais si tu crois un jour que tu m'aimes
Ne le considère pas comme un problème
Et cours, cours jusqu'à perdre haleine
Viens me retrouver
Si tu crois un jour que tu m'aimes
N'attends pas un jour, pas une semaine
Car tu ne sais pas où la vie t'emmène
Viens me retrouver
Si le dégoût de la vie vient en toi
Si la paresse de la vie
S'installe en toi
Pense à moi
Pense à moi.

Mais si tu...

Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Αποδέχομαι την πρόκληση της σαύρας και του μπλογκακίου και σηκώνω το γάντι (α, ρε, τί με βάζετε να κάνω, ύστερα απο πεντάωρη ιερά εξέταση απο supervisor, γρια γυναίκα με στραμπουληγμένο αστράγαλο και ξεβιδωμένο ώμο - τί τα'θελα εγώ τα τεννις;)

Λοιπόν, ξεκινάω:

1. Nostalghia

No comments


2. Seven Samurai


Διότι ωραίο και το Ραν, αλλά αυτοί οι σαμουράι είναι το κάτι άλλο - αγαπημένος μου αυτός με το ωραίο καρέ μαλλάκι και τα φαρδιά παντελόνια.


3. Casablanca


Γιατί πάντα μου άρεσαν οι σκληροί άντρες με καρδιά μαρουλιού...play it again, Sam.


4. Mystic River


Για τις ερμηνείες των Σον Πεν, Τιμ Ρόμπινς και Μάρσια Γκευ-Χάρντεν και για το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε (και όχι το παραμορφωμένο σενάριο - ειδικά η τελευταία σκηνή είναι τελείως διαφορετική).


5. Veronica Querin


Η ερμηνεία της Μπλάνσετ είναι απίστευτη, και η ταινία τόσο ρεαλιστική - στη σκηνή της δολοφονίας της, στο τέλος, είχα μείνει, νόμιζα οτι ήμουν στο δρόμο, δίπλα στο κόκκινο αυτοκίνητό της και κοίταζα μέσα απο το παράθυρο τη Βερόνικα νεκρή...


6. The Shawshank Redemption


Διότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Ο Τιμ Ρόμπινς τρομακτικά πειστικός (για άλλη μια φορά) και ο Μόργκαν Φρήμαν, ως συνήθως, συμπαθέστατος.


7. In the name of the father


Τρεις λέξεις μόνο: Ντάνιελ Ντει Λούις. Και ο ηθοποιός όμως που έκανε τον πατέρα του, πολύ καλός.


(σιγά μην έγραφα μόνο επτά)

8. I am Sam


Γιατί ο Πεν είναι ηθοποιός. Fullpoint


9.La fille sur le pont


Για τη γλυκύτατη Vanessa Paradis, την πανέμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία και κυρίως για τον Auteuil (κολλήματα είναι αυτά...ωραίος είναι και στο Apres vous και βεβαίως στο Huitieme jour)


10. Pride and prejudice (η σειρά του '95 του BBC, όχι η πρόσφατη ταινία με την αχώνευτη)


Μιας και μιλάμε για κολλήματα, δεν θα μπορούσε να λείπει ο Colin Firth ως Mister Darcy (και ο νέος Ντάρσυ, μια χαρά είναι, ο παλιός όμως...όσο να 'ναι, είναι αλλιώς)


11. Dear Frankie


Τρίτωσαν τα κολλήματα για σήμερα, το όνομα του τρίτου είναι Gerard Butler. Είναι στην ίδια κατηγορία με τον Μπόγκαρτ, που λέγαμε παραπάνω (θα πέσει φωτιά να με κάψει). Ναι, ο ίδιος είναι που παίζει τον Λιονάιντας στο 300. Αίσχος, αίσχος (βλέπω τον γκρινιάρη να φορτώνει, χοχοχο). Επανερχόμαστε: Είναι τόσο γλυκιά ταινία! Και τα χρώματά της είναι τόσο ωραία...Ακόμα και η Γλασκώβη φαίνεται πανέμορφη - και η σκωτσέζικη προφορά όλα τα λεφτά :)


12. I love you to death

Και μια τρελλή κωμωδία για να κάνουμε happy ending. Ο Kline αίσχος με το μουστάκι, ο River Phoenix ως Ντίβο αλλά κυρίως οι Keanu Reeves - τζόβεννο- και William Hurt -με μαλλί ως τη μέση, αν είναι δυνατόν- ως πρεζόνια. Καλύτερο σημείο της ταινίας: οι δυο τελευταίοι στη σκηνή με το ρόπαλο του μπέιζμπολ :roooofl:

Μου βγήκε λίγο παραπάνω, να το αφήσω; Ωπ, ξέχασα ενα:

13. Finding Nemo


Αν και έχουν γίνει ομηρικοί καβγάδες στο σπίτι για το ποιά ταινία είναι καλύτερη, ο Νέμο ή οι Απίθανοι, εγώ ψηφίζω Νεμοοοο (είχα βγει και Gill στο τεστ, μη ξεχνιόμαστε!)


Πετάω το μπαλάκι στους:

gogo
ka8y
pixelicious
sozjo
flareman
Χρίστο
Σπύρο Σεραφείμ


(all photos by imdb.com)

====================================================
Update:Επειδή απ'οτι είδα η sozjo έχει ήδη πάρει πρόσκληση, προτείνω για αντικαταστάτες τους

streetspirit
snikolas
ή όποιον άλλο θέλει.

Γιααα πάμε να σας δω!

Food for thought

"Αν ο άνθρωπος παραιτηθεί απο τον πανάρχαιο αγώνα του για το αδύνατο, δε θα μπορέσει να πετύχει ούτε το δυνατό, αν εγκαταλείψει τη μάχη για το όνειρο, θα συνθηκολογήσει με την πραγματικότητα και ύστερα θα βολευτεί, θα υποδηλώσει τελεσίδικα, θα βρεθεί αποκομμένος απο την ανθρωπιά του, θα πάψει δηλαδη να είναι άνθρωπος"

Άρης Φακίνος

A Pariiiiiiiis

Επειδής βαριούμαι αφάνταστα τον τελευταίο καιρό και επειδή έχω πήξει με την ακατανόμαστη σι πλας πλας, για λάβετε μερικές φωτος απο το Παρίσι...

Η θέα απο το λόφο της Μονμάρτης, μπροστά απο τη Sacre Coeur

Ο αμπελώνας της Μονμάρτης

Στα στενά της Μονμάρτης (επαναλαμβάνομαι, ε;)

Ένας τοίχος (στη Μονμάρτη) - προσέξτε τη λεπτομέρεια στο κέντρο και κάτω και την άλλη στο κέντρο και δεξιά




Πως φαίνεται ο τουρίστας: τα πλαστικά βραχιολάκια που λένε Paris τα αγοράσαμε απο ενα μαγαζάκι κάτω απο τη Μονμάρτη και τα άλλα με τις κλωστές μας τα έφτιαξαν κάτι μαύροι στα σκαλιά του ιδίου λόφου ("Oh, vous etes de Grece? Zagorakis! Euro 2004!")