Μια καινούργια πίστα ξεκινά, πάμε!

Προσέξατε τί λέει ο στίχος στο ρεφραίν; My heart is like an open highway / like Frankie said, I did it my way



Καλά, ντε, μη βαράτε που σας έβαλα τον Ρόμπι αντι για τον Φράνκι, καλά δεν το λέει κι αυτός; Πατάει και ένα κλάμα σε μια φάση, I was touched, I'm serious (αν και μερικοί μερικοί, ονόματα δε λέμε, πιστεύουν οτι το κλάμα είναι fake, τέλος πάντωνε, και εγώ να ήμουν, που λέει ο λόγος, θα συγκινιόμουν, με τόσο κόσμο απο κάτω, και λέγοντας ένα τέτοιο τραγούδι...)


Πάντως, βάζουμε ένα στοίχημα; Σε λίγα χρόνια, ποιανού θα νομίζουν οτι είναι το συγκεκριμένο τραγούδι, του Σινάτρα ή του Ρόμπι; Μήπως θα έχει γίνει όπως τώρα, που σε πολλούς αρέσει το "Η Δημοσθένους Λέξη" του Σφακιανάκη; Ή που έβαλα στο γουγλη να βρω τους στίχους απο το Mon amie la rose που λέει η συμπάθειά μου η Francoise, και το πρώτο πράμα που είδα ήταν "Mon amie la rose by Natacha Atlas";


Τελειώνοντας (τώρα θα το φάω το βρίσιμο, καλά σας ξεκίνησα δευτεριάτικα με Μπον Τζόβι και γκάζια, θα σας το γυρίσω στο και-καλά-intellectuel), αλήθεια, εμάς για τί θα μας θυμούνται σε λίγα χρόνια, όταν θα έχουμε φύγει απο δω; Ποιός θα είναι our way? Θα μπορούμε να πούμε I did it my way? I 've lived a life that's full? (μην αρχίσω τώρα να γράφω όλους τους στίχους, you get the point νομίζω)


Refocusing on the subject, θα προλάβουμε να κάνουμε κάτι αξιόλογο, κάτι δικό μας, κάτι που να το δεις και να μπορείς να πεις, the record shows I took the blows and did it my way?


(Σε όποιον ο τίτλος φαίνεται ξεκάρφωτος, ας δει εδώ)