Hear and tell

Χάρη στην unlearn θυμήθηκα ενα καταπληκτικό κομμάτι που είχα πρωτοακούσει απο τη συλλογή The strength of whispers του Παπασπυρόπουλου, το Rapunzel των Novak. Τώρα όμως πρόσεξα τί λένε οι στίχοι, για δείτε κι εσείς:

Isn't it marvelous that we have been given the gift of
seeing and hearing?

Of course, seeing gives us a wonderful picture of
the world around us,
but I wonder how many of you think about hearing
as giving us wonderful soundpictures...

For, sounds are really tone colours
that give us a picture of what we hear.
We have all enjoyed show-and-tell at school.
But, how many of you have played the exciting game of
hear-and-tell ?

We will now hear sounds. Can you tell us what they are?
And, who or what, is making them?
Lets try...
First, close your eyes, and when you hear each sound,
try to guess what it is...
Either say what it is, or, if you are alone, just think about it...

Αυτό μου θύμισε κάτι που έκανα απο μικρή, ιδίως όταν έπαιζα κάποιο κομμάτι στην κιθάρα: έφτιαχνα εικόνες και ιστορίες. Όταν τα μπάσα χτυπούσαν δυνατά φανταζόμουν οτι κάποιος μιλούσε έντονα, όταν έπαιζα piano ήταν σα να σιγοψυθίριζαν κουτσομπόλες κυρίες ή κορίτσια έλεγαν τα μυστικά τους, στο forte κάποιος φώναζε "αφήστε με, θέλω να το πω!". Μεγαλώνοντας και παίζοντας πιο ενδιαφέροντα κομμάτια άρχισαν να αλλάζουν κάπως και οι εικόνες: στο Verano Porteno του Piazzolla είναι δύσκολο να μη φανταστείς ενα ζευγάρι να στροβιλίζεται χορεύοντας τάνγκο σε κάποιο δρομάκι του Μπουένος Άιρες, στα πρελούδια του Μπάχ φαντάζεσαι τύπους με άσπρες μακριές περούκες να δοκιμάζουν τα όργανα πριν παίξουν τη σουίτα προς τιμήν του βασιλιά.

Και όχι μόνο: έχοντας ακούσει για παράδειγμα μια τζαζ ορχήστρα ανακατεμμένη με αφρικανικά όργανα να παίζει κάποιο κομμάτι του Μπάχ, την επόμενη φορά που θα το παίξεις αρχίζεις να τονίζεις διαφορετικά, να το βλέπεις κάτω απο ένα άλλο πρίσμα, τελείως διαφορετικό απο αυτό που είχες συνηθίσει. Έχοντας ακούσει το Nothing else matters των Mettalica απο συμφωνική ορχήστρα, ή προσέχοντας τα βιολιά και τα τσέλα στο Eleanor Rigby η έννοια της μελωδίας αποκτά μια άλλη διάσταση.

Το θέμα όμως άλλο ήτο: τα πρώτα αυτά λόγια του Rapunzel μου θύμισαν και κάτι άρθρα στο πρώτο περιοδικό που είχε βγάλει η Καθημερινή, πριν το Κ νομίζω, ή ήταν η πρώτη μορφή του Κ (δε θυμάμαι) όπου είχε φανταστικές ιστορίες με βάση κάποιο τραγούδι. Μια θυμάμαι χαρακτηριστικά, που ήταν με μια κοπέλα και ενα νεαρό, στο τραίνο, και το τραγούδι που "έπαιζε απο πίσω" ήταν το Goodbye των Archive. Και ερχόμαστε, επιτέλους, στο κυρίως θέμα του ποστ, το οποίο είναι: οι Novak ακούγοντας τη μουσικούλα στο εν λόγω άσμα έφτιαξαν αυτές τις εικόνες

Island breezes, and your travel-shop teases,
And all you want is a raise, yeah,
For all of the sunshine,
Better make you be mine,
Forever and no more,
All you do is play guitar and the melody for me, melody, melodies...

You're .. My .. Life.

And you don't even boast of your extra-fine life or your flash ship upholstery,
All I can recollect - 'You better wear your best white dress'

Your .. Whole .. Life ..


...εσείς, τί παραμύθια φτιάχνετε με τα αγαπημένα σας τραγούδια;


====================================================

Όροι συμμετοχής: Ακούτε το αγαπημένο σας τραγούδι/μουσικό κομματι και φαντάζεστε μια ιστορία, ενα παραμύθι. Κάθεστε αμέσως κάτω και το γράφετε, σε πακέτο τσιγάρων, σε palmtop, σε molesκine, σε ο,τι σας βρίσκεται τέλος πάντων. Φτάνετε σπίτι, ανοίγετε τον blogger και το γράφετε και ηλεκτρονικώς. Στη συνέχεια, ό,τι θέλετε. Είτε μου τα στέλνετε να τα δημοσιεύσω εγώ, ή τα δημοσιεύετε στο μπλογκ σας, ενημερώστε με όμως για να βάλω λινκ στο ποστ σας. Δεν είναι ανάγκη να είναι ιστορία με συνοχή, με αρχή, μέση και τέλος - μπορείτε να γράψετε και σκόρπιες εικόνες. Ή να βάλετε και εικόνες, πραγματικές. Έχετε απεριόριστο αριθμό συμμετοχών.

Προσεχώς στο "Ο εφιάλτης της Περσεφόνης": Το παραμύθι μου by proserpina - τώρα υπο ποία μουσική υπόκρουση, δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Οχι, για να μη λέτε οτι βαριέμαι και οτι μαζεύω ποστ άλλων για να κάνω δικό μου ποστ!

ΥΓ1 Τί τα ήθελα τα πολυτεχνεία, επιμελήτρια εκδόσεων έπρεπε να γίνω

ΥΓ2 Ε, λέμε και καμμιά βλακεία να περνάει η ώρα

ΥΓ3 Για τους στίχους του Rapunzel διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, παντού αυτούς βρήκα αλλά, ειδικά στην τρίτη γραμμή απ' το τέλος, δεν καταλαβαίνω τί λέει, τζαμπα το πήραμε το proficiency